O ks. Piotrowskim

Ks. dr Czesław Piotrowski, wielki społecznik, pedagog i wydawca a do tego wielki patriota. Urodził się 20 marca 1891 roku we wsi Kurcew, w parafii Czermin niedaleko Pleszewa, w rodzinie Franciszka Piotrowskiego i Elżbiety z domu Michalak. W młodości uczęszczał do gimnazjum klasycznego w Śremie, gdzie działał w ramach tajnego Towarzystwa Tomasza Zana. W 1914 r., podjął studia we Wrocławiu, które przerwał i wiedziony powołaniem udał się do Seminarium Duchownego w Poznaniu. W latach 1915-1918 studiował teologię w Münster, a następnie jeszcze przez rok w Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Tu w roku 1919 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk Arcybiskupa Edmunda Kardynała Dalbora a następnie objął wikariat w parafii Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu. Od tej pory poświęcił się pracy pedagogicznej, zakładając w 1920 r. własną szkołę przygotowawczą, z której po kilku latach wykształcił męskie gimnazjum im. Adama Mickiewicza oraz żeńskie Seminarium im. Juliusza Słowackiego.

Dla nich też, w latach 1927 – 1932, wystawił okazałe gmachy przy ul. Głogowskiej 90-92. W ramach swej pracy pedagogicznej, w 1928 r., podjął studia doktoranckie, które ukończył
z tytułem doktora filozofii za pracę „Życie seksualne męskiej młodzieży gimnazjalnej – problemy psychologiczne i pedagogiczne”. Lata okupacji niemieckiej spędził w Warszawie, gdzie organizował tajne nauczanie. Po powrocie w 1945 r., powierzono mu rewindykację oraz odbudowę zniszczonej Drukarni i Księgarni św. Wojciecha, zaś od 1947 r. już jako kanonikowi kapituły metropolitalnej, odbudowę Katedry Poznańskiej, za co w 1955 r., otrzymał godność papieskiego prałata domowego.
Sprawował również funkcję rektora Instytutu Wyższej Kultury Religijnej w Poznaniu, był autorem szeregu podręcznik w o tematyce religijnej. Zmarł po wieloletniej chorobie, 16 października 1963 r. i został pochowany na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu.